Cierpliwy i kamień ugotuje

♫ kawałek https://www.youtube.com/watch?v=dUljIdTlk5U ♫

Od długiego czasu staram się poukładać dobry balans między „chcę tego teraz” ← → „mogę mieć to teraz”. Jestem z urzędu i wychowania mocno ambitnym człowiekiem, a przez to od małego mocno niecierpliwym. Minęło wiele lat od momentu, kiedy zdałem sobie sprawę, że muzyka, sztuka, kreatywna strona życia, to moje powołanie. Każdego dnia od tamtej chwili, staram się uczyć cierpliwości.

Wiele razy miałem odczucie „staram się tak bardzo, tak bardzo tego chcę, że muszę to dostać teraz bo zwariuje”. I tutaj pojawia się problem. Cierpliwość to cecha, którą nabywa się latami.

Doskonale pamiętam każdy moment, w którym stawałem się niecierpliwy, a to popychało mnie do zachowań totalnie nie rozsądnych. Takich, które potrafiły w przeciągu dwóch tygodni przekreślić, dwa lata pracy. Niestety balansowanie na tej linie nie jest łatwe. Każdy powiew wiatru, brak zdeterminowanego, czasami nawet mechanicznego działania, przynosi bardzo złe efekty. Ostatnio ważna dla mnie osoba zapytała mnie co myślisz, będzie coś z tego? Chodziło aspekt zawodowy. Odpowiedziałem, Nie wiem i nikt nie wie tego ile minie czasu nim się uda i czy w ogóle się uda. Ale wiem jedno, warto robić „swoje” dopóki czujesz, że jest to coś, co jest Twoim powołaniem.

Atencja przyjdzie z czasem, jeśli będziesz robić swoją robotę najlepiej jak potrafisz.

Często zdarza mi się porównywać różne zawody, dziedziny i elementy życia do boksu, czy ogólnie do sztuk walki czy sportu. Powołam się na kilka fragmentów

Na pierwszy front Bruce Lee:

„Nie oba­wiam się ko­goś, kto tre­nuje 10 000 kop­nięć, ale te­go, który 10 000 ra­zy tre­nował jed­no kopnięcie.”

Idąc za tymi słowami i przekładając je na życie, nauczyłem się robić swoje. Moim „jednym kopnięciem” jest muzyka. Skupiam się na niej każdego dnia, staram się cierpliwie pracować, każdego dnia przekraczać swoje granice. Szlifować swój warsztat wykonawczy, kompozytorski: pewnego rodzaju świadomość muzyki. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że ten trening odbywa się w ciszy, gdzie nie ma nikogo kto może ci podpowiedzieć czy zachęcić. Właśnie dlatego jest to tak trudne.

Cytując kolejnego guru. Mike Tyson zapytany skąd jego miłość do hodowania gołębi odpowiedział:

„Ptaki te mnie uspokajają. Kiedy jestem przy nich, czuję się bezpiecznie, u siebie.”

Dokładnie tego samego potrzebowałem. Nie chodzi mi o hodowlę ptaków :) tylko takiego miejsca gdzie czuję się bezpieczny, gdzie czuję się u siebie. Długo szukałem i znalazłem takie miejsce, które zawsze działa na mnie kojąco i pozwala mi spojrzeć z zupełnie innej perspektywy na życie czy moją pasje. To bardzo ważne aby ucząc się cierpliwości być w tej nauce spokojnym i cierpliwym.

Paradoks prawda ?

W tym momencie pojawi się cytaty kolejnego sportowca, którego karierę śledzę od dawna. Conor McGregor:

„Nie ma czegoś takiego jak talent – jest ciężka praca. To jest obsesja. Talent nie istnieje – wszyscy jesteśmy równi jako ludzie. Możesz być kim zechcesz, jeśli tylko poświęcisz temu czas. Możesz sięgnąć szczytu – to proste. Nie jestem utalentowany, mam obsesje.”

Mocno analizowałem słowa Irlandczyka, który wszystko co wyobraził sobie najpierw w głowie potem przełożył na działanie i przekuł na sukces. Nie wiem czy wiecie, ale ten facet któregoś dnia rzucił swoją pracę jako hydraulik i przeszedł na zasiłek dla bezrobotnych. Trenował każdego dnia mocniej i cierpliwej niż ktokolwiek. Mimo tego, że jego rodzice byli zawiedzeni tym, że ich dorosły syn nie myśli o swoim życiu zawodowym poważnie, obiecał im że w wieku 25 lat będzie MILIONEREM.

Dziś Conor McGregor jest jednym z najlepszych zawodników sportów walki jakiego nosiła ziemia. Gaża za jego ostatnio walkę z niepokonanym mistrzem świata w boksie Floydem Mayweatherem, to jak podają źródła, 75 milionów dolarów. Obejrzałem większość filmów dokumentalnych  na jego temat, analizowałem wywiady. Powiem Wam jedno, nie lubię Pseudo Mentorów którzy mówią „ jak odnieść sukces”. Lubię takich ludzi, którzy pokazują swoją pracą, że da się osiągnąć wszystko, a dopiero potem przekazują ci niezbędną wiedzę, dając wskazówki.  Taki jest Conor, i chociaż jego historia jest tylko jego własną,  i nie każdy może ją powtórzyć, to może inspirować, otwierać głowę. Cechą, która pojawia się w jego wypowiedziach jest cierpliwość i obsesja na punkcie zdeterminowanego wykonywania zadań.

Wracając do swojego życia.

Wiem, że wstając każdego dnia muszę dać z siebie 100%. Czasami nadal oczekuje, że świat zwróci mi te 100% w przeciągu chwili. Jednak coraz częściej już wiem, że na ten moment gdy świat odda mi energię muszę pracować czasami dłużej niż zakładałem. Akceptuje to. Uczę się pokory i cierpliwości do własnej pasji. Muzyka wiele mnie uczy, pokazuje mi gdzie są moje granice, jak powinienem się z nią obchodzić. Odkąd nauczyłem się myśleć, że nic samo nie przyjdzie, a na najlepsze nie tyle co trzeba czekać tylko pracować, idzie wszystko dokładnie tak jak chcę. Każdy ma swoją drogę, jedni idą szybko, drudzy wolniej najważniejsze to by nie poddać się po drodze z powodu braku cierpliwości.

Mam wiele w tej kwestii do zrobienia dlatego przy poniedziałku :) mam zamiar zrobić kolejny krok by testować swoje granice. Trzymajcie kciuki.

Zostawcie ślad po sobie i napiszcie czy zderzacie się z takimi emocjami, co robicie by radzić sobie z brakiem cierpliwości.